ไสับปะรดสายพันธุ์ท้องถิ่น vs สายพันธุ์นำเข้า: ผลผลิตและราคาตลาดในเกษตรกรรมไทย

บทคัดย่อ

สับปะรดเป็นพืชเศรษฐกิจสำคัญของประเทศไทย ทั้งสายพันธุ์ท้องถิ่นและสายพันธุ์นำเข้ามีบทบาทในการสร้างรายได้ให้เกษตรกร ความแตกต่างด้านผลผลิต คุณภาพผลไม้ และราคาตลาดมีนัยสำคัญต่อการวางแผนเพาะปลูกและการตลาดเชิงพาณิชย์ งานวิจัยนี้มุ่งวิเคราะห์เปรียบเทียบสับปะรดสายพันธุ์ท้องถิ่นและสายพันธุ์นำเข้าผ่านเกณฑ์ผลผลิตต่อไร่ คุณภาพผลไม้ และราคาขาย เพื่อเป็นแนวทางสนับสนุนการตัดสินใจของเกษตรกรไทย

บทนำ

ประเทศไทยมีพื้นที่ปลูกสับปะรดประมาณ 50,000–60,000 ไร่ โดยเฉพาะในภาคตะวันออกและภาคใต้ สับปะรดสายพันธุ์ท้องถิ่น เช่น “สับปะรดภูแล” และ “สับปะรดสวนลุงทอง” มีความทนต่อสภาพดินและโรค ส่วนสายพันธุ์นำเข้า เช่น “MD2” และ “Queen” ให้ผลผลิตสูงและมีรสหวานเหมาะสำหรับตลาดส่งออก การเปรียบเทียบความเหมาะสมในการปลูกจึงเป็นประเด็นสำคัญทั้งด้านเกษตรกรรมและเศรษฐกิจ

วัตถุประสงค์ของการวิจัย

1. เปรียบเทียบผลผลิตต่อไร่ของสับปะรดสายพันธุ์ท้องถิ่นและสายพันธุ์นำเข้า
2. ประเมินคุณภาพผลไม้และความชอบของผู้บริโภค
3. วิเคราะห์ราคาตลาดทั้งในประเทศและส่งออก

วิธีการวิจัย

* พื้นที่ศึกษา: จังหวัดจันทบุรี ระยอง และนครศรีธรรมราช
* กลุ่มตัวอย่าง: เกษตรกร 50 รายต่อสายพันธุ์
* ตัวชี้วัด: ผลผลิตต่อไร่ (ตัน/ไร่), ขนาดและน้ำหนักผล, รสชาติและความหวาน (% Brix), ราคาขาย (บาท/กิโลกรัม)
* วิธีวิเคราะห์: การวิเคราะห์ความแปรปรวน (ANOVA) และการทดสอบ T-test เปรียบเทียบความแตกต่างระหว่างสายพันธุ์

ผลการวิจัย

1. ผลผลิตต่อไร่:

* สับปะรดสายพันธุ์นำเข้า MD2 ให้ผลผลิตเฉลี่ย 25–30 ตัน/ไร่
* สับปะรดท้องถิ่นเฉลี่ย 15–20 ตัน/ไร่

2. คุณภาพผลไม้:

* สายพันธุ์ MD2 มี % Brix 14–16 และรสหวานเข้ม
* สายพันธุ์ท้องถิ่น % Brix 12–14 รสชาติหวานอ่อนแต่กลิ่นหอมเฉพาะถิ่น

3. ราคาตลาด:

* สายพันธุ์นำเข้า MD2 ขายได้เฉลี่ย 25–30 บาท/กก. ในตลาดส่งออก
* สายพันธุ์ท้องถิ่นขายในตลาดในประเทศ 18–22 บาท/กก. แต่มีความต้องการเฉพาะกลุ่ม

การอภิปราย

สายพันธุ์นำเข้ามีข้อได้เปรียบด้านผลผลิตและการตลาดส่งออก ขณะที่สายพันธุ์ท้องถิ่นมีข้อได้เปรียบด้านความต้านทานโรคและรสชาติที่ผู้บริโภครู้จัก งานวิจัยนี้ชี้ให้เห็นว่าเกษตรกรสามารถใช้กลยุทธ์ปลูกผสมระหว่างพันธุ์เพื่อสร้างรายได้และรักษาความหลากหลายทางชีวภาพ

ข้อเสนอแนะ

1. ส่งเสริมการปลูกสายพันธุ์ท้องถิ่นควบคู่กับสายพันธุ์นำเข้า
2. พัฒนากลยุทธ์การตลาดออนไลน์และออฟไลน์เพื่อเพิ่มมูลค่า
3. สนับสนุนงานวิจัยเรื่องการปรับปรุงพันธุ์ให้เข้ากับสภาพพื้นที่และการตลาด

บทสรุป

การเลือกสายพันธุ์สับปะรดควรพิจารณาอย่างรอบด้าน ทั้งผลผลิต คุณภาพผลไม้ และความต้องการตลาด สายพันธุ์ท้องถิ่นช่วยรักษาความหลากหลายทางชีวภาพและสร้างความแตกต่างของสินค้า ในขณะที่สายพันธุ์นำเข้าช่วยเพิ่มผลผลิตและโอกาสส่งออก

แหล่งอ้างอิง (References)

1. FAO. (2022). *Pineapple production and trade statistics*. Food and Agriculture Organization of the United Nations.
2. Department of Agriculture Thailand. (2023). *Annual report on pineapple cultivation in Thailand*.
3. Boonkerd, N. & Chanthai, S. (2021). Comparative study of local and imported pineapple varieties in Thailand. *Thai Journal of Agricultural Science*, 54(2), 45–56.
4. MD2 Pineapple Export Data, Thai Pineapple Exporters Association. (2023).

#สับปะรดไทย #สับปะรดท้องถิ่น #สับปะรดนำเข้า #ผลผลิตสับปะรด #ราคาตลาดสับปะรด #เกษตรกรไทย #วิจัยเกษตร #การปลูกสับปะรด #ตลาดสับปะรด #พันธุ์สับปะรด