เคยผ่านหูผ่านตากันมาไหมครับกับ การแชร์เรื่องราวดังกล่าว “เรื่องจริงจากอ่าวไทย” บนเฟสบุ้คเรื่องนี้ ถ้าไม่เคยผมขอเอามาฉายซ้ำให้อ่านกันอีกสักทีนะครับ

เอาจริงๆนะครับเรื่องจริงจากอ่าวไทยนี่มันมีหลายเวอร์ชันเสียด้วยสิ แต่ละเวอร์ชันก็แล้วแต่ว่าใครได้รับมาแล้วจะแชร์ต่อไปเฉยๆ หรือเอาวาแต่งเสริมเพิ่มแต่งเป็น เรื่องจริงจากอ่าวไทย เวอร์ชัน 1.1 เรื่องจริงจากอ่าวไทยเวอร์ชันเขมร เรื่องจริงจากอ่าวไทยเวอร์ชันเวียดนาม เป็นต้น สำหรับของผมขอเป็นเรื่องจริงจากอ่าวไทยเวอร์ชันจริงกว่าก็แล้วกันครับ โดยสิ่งที่ผมจะแย้งเรื่องจริงจากอ่าวไทยออริจินัลเวอร์ชันที่ผมนำมาเกริ่นไว้นั้น ผมจะแย้งในส่วนของข้อความที่ผมไฮไลต์สีแดงเอาไว้ดังนี้ครับ

>>  เรื่องจริงจากอ่าวไทย บอกว่า “ขณะนี้เรือผมได้ทอดสมออยู่ที่หาดแหลมเจริญ...มารับแก๊สLPGจากIRPCเพื่อไปส่งเขมรและเวียดนาม...ตั้งแต่ผมเดินเรือ มายังไม่เคยเห็นเรือแก๊สที่นำเข้าเลยแม้แต่ลำเดียว มีแต่เรือส่งออก...แล้วเขาเอาเข้ามาทางไหนละครับ ถ้าทางเรือผมไม่เคยเห็น” เรื่องจริงจากอ่าวไทยเวอร์ชันจริงกว่าขอแย้งว่า คลังก๊าซนำเข้าของ ปตท นั้นมันไม่ได้อยู่ที่หาดแหลมเจริญ จังหวัดระยองเลยครับ แต่มันอยู่ที่ท่าเรือน้ำลึกแหลมฉบังจังหวัดชลบุรีครับ ไปจอดรอที่หาดแหลมเจริญแล้วจะเห็นได้อย่างไรเล่า อีกอย่างนะครับการนำเข้าก๊าซ LPG เข้ามานั้นเขานำเข้ามาในรูปของโพรเพนเหลวและบิวเทนเหลวครับไม่ได้นำเข้ามาในรูปของ LPG ถ้าอยากรู้ข้อเท็จจริงไปขอตรวจสอบเอกสารการนำเข้าโพรเพนเหลวและบิวเทนเหลวได้ที่ศุลกากรเลยครับ อย่าไปเชื่อแค่ข่าวโคมลอยแบบนี้

>>  เรื่องจริงจากอ่าวไทย บอกว่า “ลองมาดูที่แหลมเจริญที่ระยองซิครับมีเรือมาคอยรับทุกวันละครับ เพื่อส่งไปเขมร เวียดนาม”เรื่องจริงจากอ่าวไทยเวอร์ชันจริงกว่าขอแย้งว่า ตามรายงานของสำนักนโยบายและแผนพลังงานนั้น เรามีการส่งออก LPG จริงครับแต่เป็นปริมาณที่น้อยมากคือ ไม่ถึง 1% ของความต้องการใช้ในประเทศนับตั้งแต่ปี 2551 เป็นต้นมา ถามว่าในประเทศไม่พอใช้แล้วทำไมจึงส่งออก คำตอบคือเป็นการส่งออกไปยังประเทศเล็กๆอย่างลาวและกัมพูชาที่ไม่มีปริมาณการนำเข้า LPG มากพอจะต่อรองรับซื้อ LPG จากแหล่งใหญ่ๆ ของโลก รวมถึงไม่มีท่าเรือน้ำลึกเพื่อรองรับเรือขนส่งก๊าซ LPGจึงได้ขอให้ประเทศไทยซึ่งต้องนำเข้า LPG ในรูปโพนเพนเหลวและบิวเทนเหลวอยู่แล้วเป็นจำนวนมากเป็นผู้นำเข้าให้นั่นเอง แล้วก็เอาจริงๆนะครับประเทศบ้านใกล้เรือนเคียงเราเหล่านี้เขาไม่ต้องลงทุนจัดหาเรือขนส่ง LPG ขนาดใหญ่ๆมาหรอกครับ ทุกวันนี้เขา (เขาที่นี้ก็ขอให้เข้าใจด้วยว่าหมายถึงพวกพ่อค้า หรือนักธุรกิจตามชายแดน หาใช่ ปตท แต่อย่างไร เพราะการกระทำการดังกล่าวเป็นเรื่องผิดกฎหมาย ปตท ทำไปก็ได้ไม่คุ้มเสียแน่นอนหากถูกจับได้) มีการลักลอบขนถังแก๊ส LPG กันทั้งทางบกและทางเรืออย่างเป็นล่ำเป็นสันอยู่แล้วเพราะมันมีแรงจูงใจที่บ้านเรานั้นรัฐอุดหนุนราคาขายปลีก LPG อยู่ทำให้ราคา LPG แบบถังที่ขายบ้านเรานั้นถูกกว่าที่ขายในประเทศเพื่อนบ้านกว่า 20 บาทต่อกิโลกรัม ลองคิดดูสิครับลักลอบถังขนาด 48 กิโลกรัมข้ามไปขายประเทศเพื่อบ้านได้ก็ได้กำไรเนาะๆแล้วถังละ 960 บาทเชียวนะ

>> เรื่องจริงจากอ่าวไทย บอกว่า “ปตท. ได้ไปลงทุนในการวางท่อแก๊ส NGVจากมาเลเซีย และพม่า ตั้งหลายแสนล้านบาทปตท.จึงต้องการให้คนไทยใช้ NGV...ถ้าคนไทยไม่ใช่NGV แล้ว ปตท. จะเอาไปขายใครละครับ ต้องบังคับให้คนไทยใช้ให้ได้”เรื่องจริงจากอ่าวไทยเวอร์ชันจริงกว่าขอแย้งว่า ไอ้เจ้าก๊าซที่นำเข้ามาจากพม่าและมาเลเซียนั้น (เอาจริงๆเราไม่ได้นำเข้าจากมาเลเซียหรอกครับ แต่มันเป็นการนำมาจากพื้นที่พัฒนาร่วมไทย-มาเลเซีย ซึ่งเราเป็นเจ้าของร่วมกันต่างหาก) เขาไม่ได้เอามาใช้เป็น NGV ครับ แต่หลักๆแล้วเขาเอามาใช้เพื่อการผลิตไฟฟ้านะครับ ซึ่งแค่นำมาผลิตไฟฟ้านี่ยังไม่พอใช้เลยครับ แต่ ปตท จำเป็นต้องจัดสรรก๊าซธรรมชาติมาเพื่อใช้เป็น NGV ตามนโยบายที่รัฐสั่งมาครับ ดังนั้นต่อให้คนไทยไม่ใช้ NGV ก๊าซธรรมชาติก็ยังนำไปใช้ประโยชน์เพื่อผลิตไฟฟ้าให้คนไทยใช้ได้ครับ อย่าเข้าใจผิดว่าเขาบังคับขาย NGV ให้คนไทยเลยครับ

>> เรื่องจริงจากอ่าวไทย บอกว่า “ตอนนี้ยังไม่มีเรือลำไหนสามารถบรรทุกก๊าซ NGVได้เลย...เพราะNGV มีแรงดันสูงกว่าLPGหลายเท่าปตท. เลยไม่สามารถส่งออกได้”  เรื่องจริงจากอ่าวไทยเวอร์ชันจริงกว่าขอแย้งว่า ใช่ครับไม่มีใครเขาบรรทุก NGV ลงเรือกันหรอกครับ แต่เขาบรรทุกลงเรือกันในรูปแบบของ LNG หรือ Liquefied Natural Gas คือเปลี่ยนจาก NGV ที่เป็นก๊าซที่มีแรงดันสูงไปเป็น LNG ที่มีแรงดันต่ำครับ อีกอย่างการขนส่งเป็นของเหลวในรูป LNG นั้นมันทำให้ในการขนส่งแต่ละครั้งได้จำนวนก๊าซมากกว่าการขนส่งเป็น NGV ครับ ในรูปนี่คือเรือขนส่ง LNG นะครับ อ้อแล้วสาเหตุที่ ปตท ไม่ส่งออก NGVหรือ LNG นั้น ไม่ใช่ส่งออกไม่ได้นะครับ แต่เท่าที่ใช้อยู่ในประเทศมันยังไม่พอเลยครับ แถมยังต้องนำเข้า LNG มาอีกต่างหากเลยทำให้ไม่สามารถส่งออกได้ครับ

สุดท้ายนี้ก็หวังว่าเรื่องจริงจากอ่าวไทยเวอร์ชันจริงกว่า ที่เอามาเล่าเสริม (หรือแย้ง) เรื่องจริงจากอ่าวไทยที่แชร์ๆกันมา น่าจะทำให้ผู้ที่อ่านจนถึงบรรทัดนี้เข้าใจเรื่องจริงจากอ่าวไทยขึ้นมาบ้างไม่มากก็น้อยนะครับ

(คนธรรมดา...รักข้อเท็จจริง)

เป็นไผ่ที่ให้ผลผลิตไว ประมาณ 7-9 เดือน ให้หน่อใหญ่ ประมาณ 2-3 กิโลกรัม เปลือกหน่อเกลี้ยง ไม่มีขนหรือคาย ออกหน่อตลอดปี รสหวาน กรอบ ทั้งยังมีสารพิวรีนน้อยจึงเป็นที่นิยมอย่างแพร่หลาย เพราะผู้ป่วยโรคเก๊าท์ก็สามารถทานได้

กิ่งพันธุ์ชำในถุงพร้อมปลูกอัตราการรอด 80-90%

สินค้ามีจำนวนจำกัดครับ จากสวนเกษตรดีดี เมื่อปลูกจนอายุครบ 2 ปี สามารถขยายพันธุ์เองได้

การปลูกและดูแลเบื้องต้นดูที่ลิงค์นี้
http://www.kasetdd.com/board/index.php/topic,132.0.html

การขยายพันธุ์
http://www.kasetdd.com/board/index.php/topic,1681.0.html

การปลูกและดูแลขั้นละเอียดสามารถสอบที่ 0899908526 ครับ 

รับซื้อใบบัวแห้ง จำนวนมาก 08-6002-6663

รับซื้อใบบัวแห้ง จำนวนมาก 08-6002-6663

3 สมาคมโรงงานน้ำตาลทราย จัดโครงการเสริมสร้างความเข้าใจระหว่างผู้ประกอบการผลิตน้ำตาลกับสถาบันการเงิน หวังให้สถาบันการเงินเข้าใจและเห็นช่องทางทำธุรกิจกับผู้ประกอบการ ส่วนโรงงานก็มีแหล่งเงินทุนในการนำไปพัฒนาด้านต่างๆ หนุนความเข้มแข็งให้แก่อุตสาหกรรมอ้อยและน้ำตาลทรายในระยะยาว

นายสิริวุทธิ์ เสียมภักดี ประธานคณะทำงานด้านประชาสัมพันธ์ 3 สมาคมโรงงานน้ำตาลทราย เปิดเผยว่า สมาคมฯ ได้จัดโครงการเสริมสร้างความเข้าใจระหว่างผู้ประกอบการผลิตน้ำตาลทรายกับสถาบันการเงิน เพื่อให้ความรู้ความเข้าใจในกระบวนการผลิตของอุตสาหกรรมอ้อยและน้ำตาลทรายทั้งระบบ ตั้งแต่การจัดเตรียมผลผลิตอ้อยด้วยการส่งเสริมการเพาะปลูกอ้อยให้แก่ชาวไร่ การจัดเก็บผลผลิต การขนส่งผลผลิตอ้อยเข้าสู่โรงงาน การหีบอ้อยเพื่อแปลงผลผลิตอ้อยเป็นน้ำตาลทราย รวมไปถึงการกำหนดราคาอ้อย ทิศทางราคาน้ำตาลทรายในตลาดโลก ตลอดจนกลไกและกฎระเบียบต่างๆ เกี่ยวกับอุตสาหกรรม เพื่อสร้างความเชื่อมั่นให้แก่สถาบันการเงินต่อการดำเนินธุรกิจของผู้ผลิตน้ำตาลทรายของไทย

“เนื่องจากอุตสาหกรรมอ้อยและน้ำตาลทรายของไทย เป็นอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ที่มีมูลค่าการค้าและการลงทุนมากกว่า 1 แสนล้านบาทต่อปี เกี่ยวข้องกับหลายภาคส่วน มีกฎหมายและกฎระเบียบที่เกี่ยวข้องมากมาย อีกทั้งมีการเปลี่ยนแปลงในด้านต่างๆ อยู่เสมอ นอกจากนี้ สถาบันการเงินเป็นหน่วยงานหนึ่ง ซึ่งมีส่วนเกี่ยวข้องกับอุตสาหกรรมอ้อยและน้ำตาลทราย ในเรื่องการอำนวยสินเชื่อและธุรกรรมทางการเงินอื่นๆ ให้แก่ระบบอุตสาหกรรมอ้อยและน้ำตาลทราย เช่น การเปิด Letter of Credit (L/C) หรือการชำระค่าสินค้าผ่านธนาคารระหว่างผู้ผลิตและส่งออกกับผู้นำเข้าน้ำตาลทราย ประกอบหน่วยงานของสถาบันการเงินต่างๆ มีการปรับเปลี่ยนคนใหม่ๆ เข้ามามากขึ้น โดยเฉพาะทางด้านสินเชื่อ หรือธุรกรรมทางการเงินอื่นๆ ดังนั้น การสร้างความเข้าใจอย่างกระจ่างชัดให้กับสถาบันการเงินจึงมีความจำเป็น และจะช่วยส่งเสริมให้อุตสาหกรรมอ้อยและน้ำตาลทรายเติบโตได้อย่างยั่งยืน” นายสิริวุทธิ์ กล่าว

ทั้งนี้ เมื่อเจ้าหน้าที่ของสถาบันการเงินได้เข้าใจกระบวนการผลิตน้ำตาลทรายอย่างถ่องแท้ ก็จะเข้าใจถึงโรงงานน้ำตาลต้องใช้เงินทุนในขั้นตอนใดบ้าง และทำไมจะต้องใช้เงินในขั้นตอนเหล่านั้น เช่น การจ่ายเงินล่วงหน้าให้แก่ชาวไร่อ้อยเพื่อนำไปใช้เพาะปลูกอ้อย ไปจนถึงการลงทุนซ่อมบำรุงและปรับปรุงประสิทธิภาพเครื่องจักรต่างๆ

“สมาชิกของสมาคมฯ ที่ติดต่อกับสถาบันการเงินหลายคน เห็นว่า เพื่อสร้างความสัมพันธ์อันดีและเสริมสร้างความรู้ความเข้าใจกับสถาบันการเงิน เกี่ยวกับโครงสร้างระบบอุตสาหกรรมอ้อยและน้ำตาลทราย เราจึงได้จัดโครงการนี้ขึ้น เพื่อให้ความรู้และความเข้าใจในห่วงโซ่อุปทานด้านการผลิตและการค้าของอุตสาหกรรมดังกล่าว ซึ่งจะทำให้สถาบันการเงินเห็นช่องทางและโอกาสในการร่วมมือด้านการสนับสนุนสินเชื่อ และธุรกรรมทางการเงินอื่นๆ กับโรงงานน้ำตาลได้มากขึ้น สถาบันการเงินก็จะได้รับประโยชน์จากส่วนนี้ ส่วนผู้ประกอบการก็มีแหล่งเงินทุนในการพัฒนาธุรกิจของตน ต่างฝ่ายต่างได้ประโยชน์ และที่สำคัญคือประโยชน์จะตกกับอุตสาหกรรมโดยรวม และประเทศชาติด้วย” นายสิริวุทธิ์ กล่าว

"คุณสามารถที่จะเอาร้องเท้าใส่เข้าไปในไมโครเวฟได้ แต่มันจะไม่มีทางออกมาเป็นคุ๊กกี้"

มีเด็กคนหนึ่งที่ทำงานอยู่กับผม ตั้งแต่ในวันที่ได้มาร่วมงาน ผมพยายามดูว่าเขามีความถนัดด้านใด และป้อนงานให้เขา และในทุกๆงาน ผมจะพยายามไม่ให้เขาทำงานในลักษณะที่ต้องคอยดูแลทุกขั้นตอน ผมพยายามมอบอำนาจในการตัดสินใจ พยายามบอกวิธีคิด ไม่ใช่วิธีทำ 

ผมใช้เวลากับเด็กคนนี้อยูประมาณปีกว่าๆ คนรอบข้างผมบอกว่าเด็กคนนี้ขาดความรับผิดชอบอย่างสูง แต่หลายครั้งที่เขาทำอะไรไม่สำเร็จ ผมมักโทษตัวเองว่า เป็นคนที่สอนคนให้ทำงานไม่เป็น หรือไม่สามารถที่จะวางคนให้ถูกกับงานได้จริงๆ

ผมเลยพยายามคิดและใช้งานโดยไม่ให้ตัวเองเป็นศูนย์กลางของความคิด พยายามดูว่าเขาชอบงานประเทศไหน และเคยคิดว่า หรือว่าเด็กคนนี้มีความอยากเป็นเจ้าของกิจการมาก เลยดูเหมือนเขาเบื่อหน่ายที่ต้องนั่งทำงานให้กับเรา

วันหนึ่งมีจังหวะมาพอดี ในเรื่องการเปิดกิจการเล็ก ที่ดูเหมือนจะตรงกับความสนใจกับเด็กคนนี้ ผมเลยตัดสินใจถามว่า อยากทำรึปล่าว ผมจะลงทุนให้ และให้เขาเป็นผู้จัดการ และอยู่ในฐานะผู้ร่วมทุนเลย เด็กคนนี้รีบตอบว่า ผมอยากทำครับ ด้วยแววตาแห่งความมุ่งมั่น

และแล้วผมก็เขียนโครงการเล็กๆให้ เนื่องจากเป็นงานที่ไม่ได้ซับซ้อนมากมาย พร้อมเงินลงทุน และไปร่วมทุ่นกับพี่อีกท่าน ที่เป็นเจ้าของสถานที่ ที่จะเปิดกิจการนี้

ในบันทึกข้อตกลงนั้น ผมยกระดับฐานะของเด็กคนนี้ จากลูกจ้าง มาเป็นผู้ร่วมทุน และให้เป็นผู้จัดการกิจการทั้งหมด เพราะทราบมานานแล้ว่าเขามีความสนใจในเรื่องนี้เป็นอย่างมาก กิจการก็ได้เริ่มขึ้น

แต่แค่เพียงในช่วงเซ็ตอัพกิจการเพียงเท่านั้น หน้าที่ผู้จัดการของเด็กคนนี้ ก็กลับกลายเป็นภาระ ของพี่ผู้ที่ร่วมลงทุนอีกท่าน ที่ต้องคอยมาดูแล คอยทำงานแทน อย่าว่าไปถึงเรื่องดูแลกิจการได้ดี หรือไม่ดีเลย เพียงแค่ความรับผิดชอบ ที่จะคอยอยู่ดูแลในแต่ละวัน ก็ไม่มี สรุปแล้วในที่สุด คงไม่มีคำอธิบายใดที่จะดีไปกว่าคำจำกัดความของคนรอบข้างผม ที่คอยเตือนว่า เด็กคนนี้ขาดความรับผิดชอบ

แค่เรื่องความรับผิดชอบเพียงอย่างเดียว ก็ชีให้เห็นถึงความสำเร็จที่ไม่เท่ากันของแต่ละคนได้มากเหลือเกิน 

เราแต่งตั้งเด็กที่มีความสามารถและมีจิตใจเพียงแค่ทำงานรายวันให้เป็นผู้จัดการได้ แต่เราไม่สามารถทำให้เขามีจิตใจที่เป็นผู้จัดการได้ 

นี่แหละครับ คือ "คุณสามารถที่จะเอาร้องเท้าใส่เข้าไปในไมโครเวฟได้ แต่มันจะไม่มีทางออกมาเป็นคุ๊กกี้"

เกษตรกรชาวไร่อ้อยท่านใดที่ติดปัญหาเรื่อง ผลิตตกต่ำ อ้อยตายแล้ง แมลงรบกวน โรคใบขาวต่างๆ กับสุดยอดนวัตกรรมใหม่นาโนเทคโนโลยี่ T-NANO-M และปุ๋ยเม็ดอินทรีภัณฑ์ 6-3-3 อ้อยไม่ล้ม ลำต้นแข็งแรง ผมทดลองแล้วที่กาฬสินธุ์ แม้ดินไม่ดีนัก แต่ผลิตดีมากๆ ลองเข้าไปศึกษาหรือดูได้ที่ www.ruralthai.blogspot.com หรือโทร 0892083459 ครับ