กุ้งก้ามแดง อันตรายต่อสิ่งแวดล้อมจริง หรือถ่วงเวลารอนายทุนทำกุ้งหมันกันแน่

กุ้งก้ามแดง หรือ Cray fish (เครฟิช) หรือ Blue lobster (บลูล็อปสเตอร์) เป็นกุ้งน้ำจืด กำลังเป็นที่นิยมเลี้ยงกันอย่างกว้างขวางขึ้นเรื่อยๆ โดยมีกลุ่มผู้สนใจ เลี้ยงกันกระจายกันอยู่ทั่วประเทศ ในภาคกลาง ภาคตะวันออก ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และภาคเหนือ ส่วนทางภาคใต้มีเลี้ยงกันบ้าง แต่ไม่มาก เนื่องจากมีอาหารทะเล และมีกุ้งทะเลที่หาได้ไม่ยาก แต่ก็มีเลี้ยงกันบ้างเหมือนกัน

กุ้งก้ามแดง ในประเทศไทยนั้น เป็นสายพันธุ์ที่นำเข้ามาจากประเทศออสเตรเลีย เลี้ยงง่าย เลี้ยงได้ทุกภาคของประเทศไทย เพาะขยายพันธุ์ได้เอง กินอาหารน้อย โตไว เลี้ยง 8 เดือน จะมีขนาดประมาณะ 8-12 นิ้ว ตามความอุดมสมบูรณ์ของแหล่งที่เลี้ยง เลี้ยงในบ่อดิน ยิ่งรกยิ่งดี และโตไว คำว่ารกในที่นี้ หมายถึง มีผักตบ มีจอกแหน มีพืชน้ำ มีหญ้า มีอะไรอยู่ในน้ำเยอะ ยิ่งดี กุ้งจะโตไว โดยไม่จำเป็นต้องให้อาหารเลย คือปล่อยทิ้งกันจนลืมเลยทีเดียวว่าเลี้ยงเอาไว้ อีกแปดเดือนค่อยมาดูอีกที เก็บทาน เก็บขายได้เลย

ด้วยความที่เป็นกุ้งที่เลี้ยงง่าย กุ้งก้ามแดงนี้ สามารถเลี้ยงได้ในบ่อซิเมนต์ หรือบ่อดินปูพลาสติกก็สามารถเลี้ยงได้ สำหรับในพื้นที่ ที่ดินไม่สามารถเก็บกักน้ำ

หลายคนเลี้ยงด้วยการใช้อิฐบล็อก หรืออิฐมอญ เรียงกันเป็นรูปบ่อสี่เหลี่ยม สูงประมาณสามชั้นอิฐ หรือสี่ชั้นอิฐ และปูด้วยพลาสติก ก็สามารถเลี้ยงได้ ใช้งานได้ดี ราคาขายส่งเข้าโรงแรม ทราบจากทางจังหวัด ศรีสะเกษ ส่งเข้าโรงแรมในราคา กิโลกรัมละ 550 บาท รับซื้อตลอด และเคยทราบมาว่า ห้างสรรพสินค้าย่านบางนา เคยนำเข้ามาขายในกิโลกรัมละ 550 บาทเช่นกัน แสดงว่าราคาส่งเข้ามาน่าจะถูกกว่านั้น ในส่วนของห้างสรรพสินค้า

กุ้งก้ามแดง อ่อนไหวต่อสารเคมีมาก โดนยากันยุง ตายยกบ่อ ต้องระวัง สำหรับคนที่เลี้ยงในบ่อดิน น้ำปุ๋ยเคมีไหลเข้าบ่อก็ตาย ไร่ข้างๆ ฉีดยาฆ่าหญ้า ฝนตก น้ำไหลล้างยาฆ่าหญ้าลงบ่อกุ้งก็ตายยกบ่อ เทศบาลพ่นยากันยุง ใกล้ๆบ่อ ก็ตายยกบ่อ น้ำเน่า มีกลิ่นเหม็น ก็ตายยกบ่อ ฉนั้น การเลี้ยงกุ้งก้ามแดง ต้องระลึกไว้ว่า น้ำเน่า น้ำสกปรกไม่ได้ กุ้งจะหายใจไม่ออกตาย โดยสารเคมีไม่ได้ กุ้งตายแน่ๆ

ในด้านผู้บริโภคจึงมั่นใจได้ ว่ากุ้งเครฟิช หรือกุ้งก้ามแดงนี้ สะอาดปลอดภัยแน่นอน ต้องซื้อเฉพาะที่เป็นๆเท่านั้น เพราะไม่จำเป็นต้องน็อคยา ก่อนเอามาขาย มันเป็นกุ้งน้ำจืด ขายเป็นๆได้เลย ต่างจาก กุ้งชนิดอื่นๆ บางชนิด ที่ต้องน็อคยามา กลุ่มทุนบางกลุ่ม และกลุ่มผู้เลี้ยงกุ้งบางชนิด ที่เสียผลประโยชน์ จะต่อต้านการเลี้ยงเครฟิชอย่างเต็มที่ เพราะเลี้ยงง่าย โตเร็ว รสอร่อย ปลอยภัย ต้นทุนต่ำกว่า หากปล่อยให้เกษตรกรเลี้ยงได้ในนาข้าว เกิดเลี้ยงกันเยอะขึ้นมา ปลูกข้าวให้กุ้งกิน เลี้ยงในนาข้าว กุ้งกินข้าว 3 เดือน ก็กัดกินไม่หมด ผลผลิตข้าวลดลง แต่ได้ทั้งข้าวได้ทั้งกุ้ง หากภาพในอนาคตเป็นแบบนี้ ข้าวเข้าสู่ตลาดน้อย ราคาข้าวสูงขึ้น นายทุนก็แย่ เกษตรกร ขายข้าวได้ราคาสูงขึ้น ทั้งที่ข้าวมีผลผลิตน้อยลง เฉลี่ยแล้วก็ได้เงินค้าข้าวเท่าเดิม แต่ได้กุ้งมาขายด้วย แถมราคาสูงกว่าข้าว

แตกต่างคือ เกษตรกรชาวนา ทั่วประเทศ ขายข้าวเป็นหลัก แต่พอมีกุ้งด้วย อยากจะขายราคาเท่าไหร่ก็ได้ เพราะต้นทุนต่ำ แต่การเลี้ยงกุ้งชนิดอื่น เช่นกุ้งขาวแวนนาไม และกุ้งกุลาดำ มีต้นทุนสูง และจำกัดที่เลี้ยง เมื่อกุ้งก้ามแดงไหลสู่ตลาด จะส่งผลกระทบให้ราคากุ้งในภาพรวม ต่ำลงทุกๆชนิด ใครเสียผลประโยชน์มากที่สุด ใครได้ประโยชน์มากที่สุด

นักวิชาการหลายๆคนบอกว่า เป็นเอเลี่ยนสปีชีส์ กัดกินต้นข้าว ทำความเสียหายให้เกษตรกร มีเกษตรกรท่านนึ่งลุกขึ้นพูดว่า ผมเก็บหอยเชอรี่ในนาขายได้ตันละ 1,2000 บาท ถ้ากุ้งมันระบาดในนาข้าวผม ผมขายกุ้งก็ได้ ไม่ขายข้าว นักวิชาการเก่ง เลยพูดเรื่องอื่นไปเลย ไม่สนใจเรื่องนี้ ในความเป็นจริงกุ้งกัดกินข้าวได้น้อยกว่าหอยเชอรี่เสียอีก

หอยเชอรี่ สำหรับชาวนาทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ที่ไม่ได้ทำข้าวนาปรัง ลองไปสำรวจดูได้เลย เก็บกินหมด อร่อยกว่าหอยขม เก็บขายก็ได้ ยากำจัดหอยเชอรี่ ขายไม่ได้กับชาวนา ที่ทำเฉพาะนาปี แล้วถ้าเป็นกุ้งก้ามแดง ระบาดในนา อาจจะทำให้ชาวนา มีคุณภาพชีวิตที่ดีกว่า ได้ทานกุ้ง ได้ขายกุ้ง เพาะพันธุ์เองได้ รวยกว่าคนเลี้ยงกุ้งอื่นๆกลุ่มเดิม ก็ไม่แน่ในว่าคิดอะไรกันอยู่

หรืออยากให้กุ้งก้ามแดงเป็นกุ้งหมัน เหมือนปลานิลหมันก่อน แล้วจึงสนับสนุนให้เกษตรกรเลี้ยง จะได้ต้องไปซื้อลูกพันธุ์มาทุกๆครั้งที่เลี้ยง เพาะพันธุ์เองไม่ได้

ส่งความคิดเห็น