การเลี้ยงสุกรพื้นเมืองตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง

การเลี้ยงสุกร สุกรพื้นเมืองตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ นายสัตวแพทย์ ดร.ดำรง กิตติชัยศรี คณะเทคโนโลยีการเกษตร มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ ได้รับการสนับสนุนจากสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติให้ทำการศึกษาการเลี้ยงสุกรพื้นเมืองตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง โดยทุนวิจัยนวมินทร์ ด้านเศรษฐกิจพอเพียง ซึ่งข้อสรุปจากการศึกษาวิจัยสามารถนำมาขยายผลสู่การปฏิบัติใช้ของเกษตรกรได้โดยเฉพาะเกษตรกรรายย่อยในพื้นที่ชนบททั่วไปได้

การศึกษาการเลี้ยงสุกรพื้นเมืองตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ได้ยึดหลัก 5 ประการคือ ความพอเพียง มีเหตุมีผล มีภูมิคุ้มกันตนเอง มีความรอบรู้ และมีคุณภาพ ซึ่งได้พัฒนาขึ้นมาจากงานวิจัยเหมาะสำหรับเกษตรกรรายย่อยในชนบท โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อใช้เป็นอาหารในครัวเรือน บางส่วนขาย และได้ปุ๋ยคอกไว้ใช้ โดยที่รูปแบบการเลี้ยงควรมีการจัดตั้งกลุ่มผู้เลี้ยงสุกรพื้นเมืองโดยให้กลุ่ม

ค่อย ๆ เติบโตตามธรรมชาติ และเน้นกระบวนการมีส่วนร่วมของสมาชิกเพื่อให้เกิดพลังสามารถช่วยเหลือเกื้อกูลกันได้ ในการศึกษาครั้งนี้ได้แนะนำให้ใช้หมูพันธ์ุผสมหมูกระโดนกับหมูป่า โดยหมูกระโดนนั้นจะตัวสั้น ป้อม ใบหูเล็กตั้งตรง ว่องไว ปราดเปรียว หากินในป่าเก่ง กระดูกเล็ก เนื้อแน่น ส่วนหมูป่าสามารถอาศัยอยู่ได้ในหลากหลายสภาพแวดล้อม แต่มักเลือกที่จะอยู่ใกล้แหล่งน้ำ เพราะชอบนอนแช่ปลักโคลนในวันที่มีอากาศร้อน สามารถกินอาหารได้หลากหลายทั้งพืชและสัตว์ขนาดเล็ก มักหากินในช่วงเวลาเช้าตรู่และยามบ่าย มักรวมกันเป็นฝูงใหญ่ ราว 20-100 ตัว โดยจะมีอายุของสมาชิกในฝูงคละเคล้ากันไป เมื่อถึงสภาวะคับขันจะหลบหนีไปตามพุ่มไม้เตี้ย ๆ เมื่อพบศัตรูตัวผู้จะออกมาทำหน้าที่ต่อสู้เพื่อปกป้องสมาชิกในฝูง ด้วยการพุ่งชนด้วยเขี้ยวที่ยาวโง้งออกมา ปัจจุบันเป็นสัตว์เศรษฐกิจชนิดหนึ่งที่มีการเพาะเลี้ยงเพื่อรับประทานเนื้อเป็นอาหาร โดยมีการทำฟาร์มหมูป่า เมื่อทั้งสองพันธุ์ผสมกันลักษณะเด่นที่เกิดมาก็จะเหมาะสมแก่การเลี้ยงของเกษตรกร เนื่องจากอดทนต่อโรค หากินเก่ง ไม่ต้องดูแลมากนัก

ส่วนคอกเลี้ยงใช้เป็นคอกหลุมสร้างง่าย ๆ เป็นเพิงหมาแหงน ใช้ไม้เก่าเศษไม้ ไม้ไผ่ ยูคาลิปตัส สร้างเป็นโครงและผนังคอก หลังคาใช้สังกะสีเก่า หญ้าคา หรือตับจาก รางอาหารใช้ไม้ตีเป็นราง ใช้ปูนหล่อหรือใช้ยางรถยนต์ผ่าซีก น้ำกินใช้จุ๊บดูดน้ำต่อจากถังน้ำยกสูง พื้นคอกขุดเป็นหลุมใส่แกลบผสมขี้เลื่อย

สำหรับขนาดคอกนั้น สุกรขุนที่เลี้ยงประมาณ 1-2 ตัว ควรมีขนาดกว้าง 1.50 เมตร ยาว 2.00 เมตร ลึก 0.90 เมตร สุกรขุน 3 ตัว ขนาดกว้าง 2.00 เมตร ยาว 2.50 เมตร ลึก 0.90 เมตร แม่พันธ์ุหรือพ่อพันธ์ุ 1 ตัว ขนาดกว้าง 2.00 เมตร ยาว 2.50 เมตร พื้นคอกควรเป็นดิน สมาชิกแต่ละราย มีสุกร 1 หรือ 2 ตัวแม่และสุกรขุน 3 ตัว พ่อพันธ์ใช้ร่วมกันในกลุ่มโดยให้ค่าผสมตามที่ตกลงกัน หลีกเลี่ยงการผสมเลือดชิด อาหารสุกรใช้วัตถุดิบที่หาง่ายในพื้นที่และราคาถูก ได้แก่ รำละเอียด กระถินแห้ง มันเส้น ต้นกล้วย ไส้ปลาหมัก ซึ่งเกษตรกรสามารถผลิตได้ด้วยตนเอง ด้วยการนำไส้ปลา กากน้ำตาล น้ำเกลือ และจุลินทรีย์ ตามอัตราส่วนผสมรวมกันในถังหมักคนให้เข้ากันโดยให้เหลือพื้นที่ว่างในถัง 1 ใน 3 จากนั้นปิดฝาและเปิดฝาอีกครั้งหลังจากนั้น 15 วัน เพื่อระบายก๊าซ หมักไว้นานประมาณ 3 เดือนจึงนำมาใช้เป็นส่วนผสมในอาหารสุกรได้ เสริมด้วยพืชอาหารสัตว์ในท้องถิ่น ให้วันละ 2 ครั้งในตอนเช้าและเย็น และเสริมด้วยหญ้าขนสด ผักโขม ต้นถั่ว ยอดอ้อย ต้นข้าวโพด เศษผักจากครัวเรือน ผลไม้ เป็นต้น โดยอาหารเสริมเหล่านี้ให้วันละครั้งตอนลูกสุกรตัวผู้ที่อายุ 2 เดือนให้ใช้วัคซีนอหิวาต์สุกรและถ่ายพยาธิปีละ 2 ครั้ง การเลี้ยงที่ดีควรมีการสร้างเครือข่ายและมีการพัฒนาอย่างต่อเนื่อง โดยนำรูปแบบดังที่กล่าวมาไปประยุกต์ใช้ให้สอดคล้องกับความแตกต่างของแต่ละพื้นที่ได้.

อ้างอิง:www.dailynews.co.th

ส่งความคิดเห็น