กบยักษ์

กบยักษ์ ในช่วงต้นปีไปจนถึงราวเดือนมีนาคม ในอดีต ชาวบ้านในแถบพื้นที่ภาคใต้จะเข้าป่าเพื่อหาแทงกบภูเขา เอามาทำเป็นอาหารและส่งขายตามร้านอาหาร ในราคาประมาณกิโลละ 100-120 บาท เนื่องจากเนื้อกบชนิดนี้ค่อนข้างขาวใส เหลวกว่ากบนา ไขมันสะสมน้อย ทำให้มีรสชาติดีเป็นที่ต้องการของกลุ่มผู้บริโภค

กบภูเขา กบทูต หรือเขียดแลว (Rana blythii Bolenger) อาศัยอยู่ในพื้นที่ภูเขาป่าสมบูรณ์แถบชายแดนไทย-มาเลเซีย ในอำเภอเบตงและบริเวณใกล้เคียง หลบซ่อนตัวในเวลากลางวันตามที่มืดทึบ เช่น โพรงไม้ หลุม พงหญ้า กอหญ้า บริเวณที่มีสภาพชุ่มชื้นตลอดเวลา เพราะถ้าอากาศแห้งแล้ง ร้อนจัด จะทำให้ผิวหนังแห้งตายได้ กระทั่งยามค่ำมาถึงมันจึงออกหากินพวกไส้เดือน ตัวอ่อนของแมลง ลูกกุ้ง ลูกปลา และลูกปู

เมื่อถึงฤดูผสมพันธุ์ซึ่งเป็นในช่วงเดือนมกราคม-มีนาคม (ในช่วงนี้ทำให้หลายคนดักจับมันได้ง่าย) จะออกมาจากป่าดงดิบมาอยู่ใกล้บริเวณลำธาร ตัวผู้แม้ไม่มีถุงเสียง แต่สามารถส่งเสียงร้องได้ดังกังวานคล้ายเสียงร้องของวัว เพื่อเรียกหาตัวเมียให้มาผสมพันธุ์ หลัง เลือกคู่ได้สมใจแล้ว จะขุดหลุมวางไข่ประมาณ 700-1,500 ฟอง ลักษณะกลมใส สีขาว ขนาดใหญ่เฉลี่ย 4.1 มิลลิเมตร ตัวอ่อนจะฟักและมีลักษณะเหมือนตัวเต็มวัยใช้เวลาประมาณ 3 เดือน ในวัยที่ยังเล็กนั้น สันหลังจะมีแถบสีขาวพาดตามยาวลำตัว เริ่มจากปลายจะงอยปากถึงรูก้น เมื่อโตเต็มวัยวัดขนาดยาวถึง 26 เซนติเมตร

กบชนิดนี้จะมีรูปร่างขนาดใหญ่ เพศผู้จะมีเขี้ยวที่ขากรรไกรล่างยาวกว่าเพศเมีย เพศผู้จะมีแก้วหูห่างตามาก ลำตัวค่อนข้างยาว สีของหัว หลังและข้างลำตัวเป็นสีน้ำตาลเข้ม หัวกลมรีรูปไข่ นัยน์ตาโตและมีหนังตาปิดเปิดได้ จมูกอยู่ใกล้กับปลายจะงอยปาก จะงอยปากค่อนข้างแหลม ริมฝีปากบนและล่างมีจุดสีดำขนาดใหญ่หลายจุด ขอบปากล่างมีเส้นสีเหลืองแบ่งเขตระหว่างส่วนในปากและส่วนนอก

ขาคู่หน้า สั้น มีนิ้ว 4 นิ้ว ขาคู่หลังยาว มี 5 นิ้ว ปลายนิ้วมีลักษณะเป็นตุ่มกลม ระหว่างนิ้วมีพังผืดใช้ในการว่ายน้ำ ขาคู่หลัง มีพื้นสีน้ำตาลและสีน้ำตาลแก่พาดขวางขา ทำให้ดูเป็นปล้อง ส่วนของท้องและใต้ขาเป็นสีขาวปนเหลือง บริเวณด้านหน้าของอกมีจุดสีดำจางๆกระจายอยู่ทั่วไป ผิวหนัง โดยทั่วไปเรียบ มีเม็ดสิวขนาดเล็กอยู่บริเวณขาหลังและใต้คาง

และ...ด้วยรสชาติอันเป็นที่ถูกปากของกลุ่มผู้บริโภค ประกอบกับปัจจุบันยังไม่สามารถเลี้ยงกบภูเขาได้ เนื่องจากมีอัตราการเจริญเติบโตต่ำ ทำให้ไม่คุ้มค่าต่อการเลี้ยง ส่งผลให้นานวันเข้าประชากรจึงเริ่มหมิ่นเหม่ต่อการสูญพันธุ์ได้ง่าย.

อ้างอิง:www.thairath.co.th

ส่งความคิดเห็น